Falco dus.

Dit is Falco. 2jaar oud.

 

Hij is bij ons gekomen, omdat zijn vorige bazinnetje afgestudeerd was en nog geen werk had. Daarbij kwam nog dat ze eigenlijk ongewenst zwanger was en geen geld had om voor hem te zorgen. Verder had ze ook nog een kort lontje, iets wat, vooral bij een tervuerense herder, ongewenst is.

Falco was met 4 maanden bij haar gekomen. Haar moeder vond het wel leuk als ze gezelschap had op haar flatje en heeft Falco toen in Limburg opgehaald.
Falco is met 2 maanden bij de fokker vandaan naar mensen in Limburg gegaan. Zij vonden echter dat Falco niet aan hun "wensen" voldeed en wilden hem weer terug geven aan de fokker. De fokker had echter al genoeg honden en wilde de hond niet weer terug nemen van hun. Ze moesten het eerst maar even aankijken. Je doet z'n jonge hond toch niet zo maar weer weg? Een jaar daarvoor hadden ze ook al een pup van deze fokker terug gebracht, omdat hij niet beviel.
Zij hadden hem dus op marktplaats gezet en zijn vorige baasje heeft hem daar dus opgehaald.
Tot deze zomer.

Het was misschien wel voorbestemd.

Falco is namelijk familie van onze Sissi.
De oma van Falco, was de moeder van Sissi.

Zo zie je maar, hoe je het ook went of keert, Sissi zoekt ons steeds weer op.

Maar, Falco dus.

Het is een echte tervuerense reu. Hij is nieuwsgierig, maar tegelijk ook angstig. Dit moet je er zelf uit halen. Met Groenendaelers en tervuerense herders moet je nu eenmaal je best doen om hen voor je te winnen. Ze geven zich niet zomaar gewonnen.

Bij Falco is dit dus niet anders. Hij komt nieuw bij ons en weet niet wat hem te wachten staat en wat er van hem verlangd wordt.
Als het hem te druk wordt, denkt hij dat hij in moet grijpen. Dat is dus niet de bedoeling, maar ja, dat weet hij toch niet.

Dit heeft hij dus twee keer geprobeerd en daarna was het afgelopen. Wij hebben hem gelijk gecorrigeerd toen hij zijn "fout" maakte en hij wist gelijk waar hij stond in de roedel en wat er van hem verlangd wordt. Of in dit geval, wat er dus niet verlangd werd.

Hij is daarna nog maar 1 keer de "fout" in gegaan, dat was toen ik bezig was in het keukenkastje in de keuken en ik er weer uit kwam. Ik stond toen op zijn poot en hij hapte even in mijn kuit. Om aan te geven dat het zeer deed. Nou, hij was gelijk weg, want hij wist dat hij fout zat. Niet dat het zeer deed of zo, maar het is natuurlijk niet de bedoeling.

Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren. Ook als hond zijnde niet. Hij is daarna gelijk naar mij toe gekomen om zich te verontschuldigen, helemaal kwispelend tegen me aan gaan staan en met zijn  kop op mijn schoot. Dat is nou hoe het hoort te gaan. De balans vinden in de roedel.

Met Quintus gaat het ook hartstikke goed, in het begin was het nog een beetje aftasten en corrigeren, aan beide kanten. Maar uiteindelijk is het nu zo dat Quintus alles met hem kan doen en Falco ook steeds naar hem toe gaat om te spelen.
Vooral met de bal spelen, vind hij helemaal geweldig. Dan rent hij er achteraan en brengt hem weer bij je terug. Geweldig.

Met de andere honden gaat het ook heel goed, geen gerommel of geblaf. Ze zijn gewoon bij elkaar gegaan en hebben elkaar geaccepteerd.
Voor Nina was het wel even wennen, mede doordat Levi en Falco heel veel samen rennen en ravotten en dat deed Levi natuurlijk eerst met haar. Maar daar is ze nu intussen weer aan gewend.

Zoals ik in het vorige verhaal vertelde, zijn wij dus overgestapt op barf.
De dag dat Falco kwam, was ons verteld dat hij zeker 1 keer per dag deed overgeven. Meestal was het met veel gal. Dat kwam ons natuurlijk heel erg bekend voor, van Rebel en Sissi.
We hebben Falco daarom gelijk op barf gezet. Niet van, we zullen het even proberen hoe het gaat. Nee, gelijk "cold turkey" op barf.
Hij heeft de volgende dag nog 1 keer overgegeven en daarna, nooit meer.

Het is voor ons dus echt een enorme opluchting, dat het zo goed gaat met de honden sinds we overgestapt zijn op barf.

Het is natuurlijk niet altijd makkelijk om aan al je ingrediënten te komen. Je gaat eerst de slagers af om te vragen of ze soms ook slachtafval hebben en zo ja, of ze het ook verkopen? Dan kom je op internet natuurlijk ook van alles tegen, maar het is of heel duur of ver weg. We hebben intussen al een paar adressen gevonden voor "ons" vlees. We hebben een adres waar we de kip kunnen halen, we hebben een goede slager gevonden in de buurt, die het ook nog komt brengen. En we hebben ook nog een adres voor de prooi dieren.
We hebben ook speciaal voor de honden een vrieskist aangeschaft, om al het vlees kwijt te kunnen. Maar het geeft zo'n voldaan gevoel als je ze ziet eten, je ziet ze echt genieten.

We hebben ook nog een droogmachine aangeschaft. Hiermee kunnen we kippennekken en andere kleinere stukken vlees drogen en aan de honden geven als snack. In plaats van een hondenkoekje, hier zit natuurlijk weer graan in.

Het gaat nu heel goed met z'n allen bij elkaar. Ze weten wat ze aan elkaar hebben en weten wat wij van ze willen. De roedel is echt in harmonie. Als je de een roept, komen ze er meestal allemaal aan lopen. Je weet natuurlijk maar nooit, waarom die ene geroepen word, misschien wel voor wat lekkers.

Ik kreeg laatst ook nog een vraag van iemand, toen hij hoorde dat we rauw vlees gaven.
Worden ze daar niet agressief van? Bij ons was er vroeger een slager die zijn honden ook rauw vlees gaf en die honden waren altijd heel agressief.
Ik heb hem gerust gesteld, de honden worden daar niet agressief van. Als een hond agressief is komt dit meestal door de baas en niet door het eten. Als het de bedoeling is dat een hond het erf of je huis moet bewaken, is het natuurlijk wel een ander soort hond dan een hond die er is voor de gezelligheid.

Hoe het verder is gegaan met onze honden, vertel ik de volgende keer.