Mijten
Huidaandoeningen bij honden en katten komen erg vaak voor. Een deel wordt veroorzaakt door een allergie, maar sommige huidziekten kunnen ook worden veroorzaakt door parasieten, zoals vlooien, luizen en mijten. Hier volgt een beschrijving van enkele van de meest voorkomende huidaandoeningen welke veroorzaakt worden door mijten. Er bestaan gravende mijten en niet-gravende mijten. Gravende mijten bevinden zich in de huid, waar ze gangetjes graven. De niet-gravende mijten bevinden zich in de vacht.
Demodex
Een van de meest voorkomende parasitaire huidinfecties bij de hond wordt veroorzaakt door de gravende mijt Demodex canis. Vooral bij jonge honden komt een infectie met de demodexmijt regelmatig voor. Dit wordt demodicose, of jonge hondenschurft genoemd. De demodexmijt is een mijt die van nature voorkomt in de huid van de hond. Wanneer de weerstand van de hond (nog) niet optimaal is kan de mijt problemen veroorzaken, bijvoorbeeld bij jonge, oude of zieke dieren. De demodexmijt is gastheerspecifiek, dat wil zeggen dat de mijt niet van de hond naar de kat of de mens overloopt.
Demodicose is vaak gelokaliseerd op de kop en de poten. Het begint met kale, wat rode plekjes die kunnen jeuken. Af en toe blijft de jeuk achterwege. In een later stadium kunnen er korstjes ontstaan en kan de huid schilferen. Af en toe is er sprake van uitgebreide kaalheid en ontsteking, die gepaard gaan met veel jeuk.
Door middel van huidafkrabsels kan de dierenarts de diagnose demodicose stellen. Met een speciaal scherp lepeltje wordt op meerdere plaatsen op het lichaam een dun huidlaagje afgekrabd, waarna de preparaten onder de microscoop worden bekeken. De mijten lijken een beetje op een ouderwetse bolknak sigaar met pootjes
De behandeling bestaat uit scheren en daarnaast langdurig wassen met bepaalde ectoparasitica (werkzame stof amitraz). Ook worden wel eens antiparasitaire middelen gegeven, zoals Advocate® pipetten. In enkele gevallen worden daarnaast ook nog, vaak langdurig, antibiotica voorgeschreven in verband met de huidontstekingen. De aandoening kan hardnekkig zijn en de behandeling kan daardoor veel van de eigenaar vergen!
Cheyletiella
De vachtmijt Cheyletiella, een niet-gravende mijt, veroorzaakt bij de hond en kat de huidaandoening cheyletiellose (ook wel 'wandelende roos' of in het Engels ‘walking dandruff' genoemd). Deze infectie wordt vooral bij jonge dieren gezien en is zeer besmettelijk tussen dieren onderling, maar ook van dier op mens (zoönose). De besmetting vindt plaats door direct contact, maar de mijten kunnen ook overgedragen worden via luizen, vlooien en vliegen.
Jeuk is niet altijd duidelijk aanwezig. De vacht is dof, er zijn veel schilfers (roos) en losse haren. De diagnose kan eenvoudig worden gesteld door het aantonen van de parasieten via huidafkrabsels. Ook kan een stofzuigermonster of plakbandmonster genomen worden van de vacht. Bij het verwijderen van het plakband worden er huidcellen en schilfers meegenomen met eventuele mijten, die dan onder de microscoop te zien zijn.
De behandeling bestaat uit antiparasitaire middelen (shampoos en antiparasitaire middelen zoals Stronghold®) bij alle in huis aanwezige dieren. Bedenk daarbij dat er soms dragers in huis zijn (vaak Cocker Spaniëls, Poedels en langharige katten), die geen afwijkingen of klachten hebben maar die wel de parasieten bij zich hebben en dus besmettelijk zijn voor andere dieren en de mens. Bij de mens kan Cheyletiella lichte jeuk en wat rode bultjes op bijvoorbeeld de armen veroorzaken.
Schurft (Sarcoptes)
Schurft (of 'scabies') wordt bij de hond veroorzaakt door Sarcoptes canis. Deze mijten graven gangetjes in de huid, waarbij zich een overgevoeligheidsreactie met zeer heftige jeuk ontwikkelt, veel meer dan bij de bovengenoemde huidziekten. In principe kan de aandoening op elke leeftijd via direct contact met besmette dieren worden opgedaan. In veel gevallen zie je het echter vooral op jeugdige leeftijd. Ook de mens kan zich door contact besmetten!
Zoals gezegd is er heftige jeuk met korsten, schilfers en eventueel kaalheid. Vooral de oorranden, de ellebogen en de buik zijn voorkeursplaatsen voor deze parasieten. Al snel breidt het zich over de gehele huid uit. De diagnose wordt ook hier weer gesteld door middel van huidafkrabsels. Helaas is de mijt niet gemakkelijk te vinden. Vaak zijn vele huidafkrabsels nodig om één mijt te vinden.
De behandeling bestaat uit het toedienen van het antiparasitaire middel Stronghold®, 3 maal met telkens 2 weken tussentijd (druppels in de nek). Eventueel kan er ook gewassen worden met antiparasitaire middelen (Amitraz) of injecties met ivermectine gegeven worden. Het herstel van de huid kan worden bevorderd met anti-seborroe shampoo.
Erik.
