Dat smaakt.

Deze week stond er schapenvlees op het menu.

We moesten alleen nog wel het schaap in porties verdelen.

De kop hadden we apart gelegd, want we wisten niet of ze dat wel zouden eten.

Nou, daar was Levi het dus helemaal niet mee eens.
Hij heeft hem zelf uit de emmer gehaald en er heerlijk van gegeten.

Toen hij moe was geworden van het kluiven, mocht Falco hem hebben.

Er liggen nu alleen nog een boven gebit en 2 losse kaken op het grind.

Het vachtje hebben ze ook niet op hoor, dat pellen ze er heel mooi af en laten ze gewoon liggen.

 

Lekker hoor, zo'n kopje.

 

Toch zonde om te laten liggen.

 

Shoarma, zonder broodje met haar.

 

 

 

 

 

 

Erik

Koud en nat

Het is hier op het moment alleen maar nat en koud.
Als de honden naar buiten gaan, komen ze weer nat naar binnen alleen al van de hoge luchtvochtigheid.

Ik heb gisteren nog even een paar palen in de grond geslagen op het weiland, waar ik van de week nog schrikdraad op moet maken.
De honden zijn ook even mee geweest het weiland op, maar ze waren eigenlijk zo weer terug.
Het gras is lang en ze lopen tot hun buik in het gras, waardoor ze dus helemaal nat worden.
Als ze dan ook nog even lopen te ravotten, ja, dan ben je natuurlijk in één keer nat.

Ze zijn dus maar snel weer op het grind gaan lopen, da's toch een stuk droger.

Levi en Falco willen eigenlijk nog steeds wel naar buiten, maar de dames vinden het steeds minder worden. Die liggen liever binnen bij de houtkachel.

 

Het is te hopen dat we straks weer een goede winter krijgen, met vorst en een goed pak sneeuw.
Dan zullen we eens kijken of we een goede hondenslee kunnen maken voor Quintus.
Ik denk dat de jongens het geweldig zullen vinden om door de sneeuw heen te banjeren.

Ik heb het de deze weken wat drukker dan anders, dus heb niet altijd tijd om een bericht te maken, maar ik zal proberen om het toch bij te houden.

Erik

Menu

Het menu is opgebouwd in een schema van 2 weken, omdat de ene dag de honden spiervlees krijgen en de volgende dag een vlees-bot dag is. Vlees-bot houd in dat het bevleesde botten zijn.
Met een 2 wekelijks schema kom je dus precies goed uit. Want als je twee vlees-bot dagen aaneen doet, heb je meer kans op krijtpoep ( witte harde ontlasting).

Dit is wat de honden zo ongeveer krijgen per 2 weken.

Maandag   : Bloedvlees en 's avonds 5 sprotjes ( vis )

Dinsdag     : Fazantkarkas met inhoud 's avonds stukje vette vis

Woensdag  : Pens, 1 ei, eetlepel groente en een stukje orgaanvlees

Donderdag : Kip of eendennekken/rugstukken 's avonds zalm karkas

Vrijdag       : Kopvlees 's avonds vuile makreel

Zaterdag     : Goed bevleesde runderstrot "s avonds 5 sprotjes, groente en 1 ei

Zondag       : Ganzenvlees 's avonds vuile haring

Maandag    : 2 hele kwartels met inhoud

Dinsdag      : Pens, orgaanvlees, ei en groente

Woensdag   : Ganzenkarkas met inhoud

Donderdag  : Bloedvlees "s avonds sprotjes

Vrijdag        : Lamsbout, orgaanvlees en 1 ei

Zaterdag      : Kopvlees 's avonds vuile haring

Zondag        : Konijn/haas-karkas met inhoud


Falco en Levi krijgen 700 gram per dag
Nina en Shadow krijgen 350 gram per dag
Shenna krijgt 500 gram per dag

Shenna krijgt meer, omdat zij nog op gewicht moet komen. Ze is intussen al aardig bijgekomen, je kunt haar ribben veel minder voelen dan toen ze net hier was.

We hebben ook geprobeerd om Sneaky ( de kat ) op barf te zetten, maar die zoekt zelf haar eigen barf wel op buiten. Daar worden de nodige muisjes en vogeltjes verslonden. Ze heeft ook al een keer een rat te pakken gehad.

Maaaar, een lekkere haas lust ze ook wel.

Deze haas was net doodgereden en lag langs de kant van de weg.

 

 

Sneaky heeft er eerst even van gesnoept en daarna is hij in stukken gesneden en hebben de honden hem op.

 

 

 

Erik

Shenna

He, wat?

Ja, die is er ook nog.

Shenna is een groenendaeler teefje van tien en en half.

Zij is bij ons gekomen in augustus, omdat haar baasje vond dat ze haar niet kon vertrouwen met hun kindje.
Telkens als de kleine bij haar in de buurt kwam begon ze te brommen. Ze hadden ook nog een andere hond, maar daar ging het allemaal wel goed mee.
De andere hond was de baas, dachten ze, en daarom ging het zo goed tussen de honden zelf. Voordat de kleine kwam.

Shenna is een onzekere doch zeer dominante teef. Ze denk dat zij de baas is, behalve over Levi. Hij is natuurlijk ook wel 'errug' groot. Dat de grootte van de hond niets te maken heeft met het feit of hij/zij de roedelleider is, kon je haar vorige baasje niet aan het verstand krijgen.

Diegene die wel een naar de dogwisperer kijken, weten ook dat Caesar vaak genoeg laat zien dat de kleinste hond de baas kan zijn. Het gaat om uitstraling en gedrag.

Shenna is dus in zeer korte tijd opgeklommen in de roedel. Zij vind zelf eigenlijk dat ze naast Levi staat, maar als het er op aankomt, merkt ze wel dat Shadow toch nog boven haar staat als alfavrouwtje.
Voor Nina is het wel wat lastiger. Zij krijgt nog wel eens een knauw van Shenna. Met Shadow heeft ze inmiddels flink gevochten, de eerste keer kwam ze onverwachts op Shadow af en heb ik ingegrepen. Maar de 2de keer was Shadow er op bedacht en heeft haar flink onder handen genomen samen met de rest van de roedel. En dat was heel erg schrikken natuurlijk voor Shenna. Ze was toen aardig genezen en durfde de rest van de week niet tegelijk met de rest naar buiten.

Het gaat nu weer gewoon z'n gangetje, met z'n allen naar buiten en geen gezeur.
We houden het natuurlijk wel een beetje in de gaten, maar het is niet zo dat we er als politieagenten bij staan. Ze zijn gerust een uur of langer buiten, terwijl wij binnen bezig zijn of andersom.

Als je je te druk gaat maken om deze dingen, heb je helemaal geen rust meer. Ze slapen tenslotte ook met z'n 5en in de keuken 's nachts. Als dat niet meer gaat, gaat dat ten koste van je gezondheid. Dan lig je ook 's nachts alleen maar te luisteren of alles nog stil is.
Bovendien is het zo, dat als het zover mocht komen dat je op je tenen gaat lopen. De honden dat ook aan je gaan merken. Ze hebben dan in de gaten dat je de controle kwijt bent, waardoor je dus ook meteen geen roedelleider meer bent.

Toen Shenna hier net was, was ze eigenlijk vel over been. Ze had altijd goed te eten gehad, maar ze deden er wel veel mee. Hardlopen, Mountainbiken, wandelen. Maar een hond die veel beweegt, moet ook meer eten. Maar als de hond al op leeftijd is, wat hier dus het geval is, kan ze niet meer kilometers hardlopen naast de fiets. Daar is ze simpelweg te oud voor. En natuurlijk loopt ze gewoon mee, dat is ze gewend, maar dat krijg je als 'zij' de roedelleider is. Dan zal ze laten zien dat zij alles kan en de beste is.

Hierdoor was ze dus wel gespierd, maar niet bevleesd. We zijn naar de dierenarts met haar geweest om de chip uit te lezen, omdat ze het boekje kwijt waren en deze gegevens dus niet hadden.
Shirley zei gelijk;" je mag haar ribben wel voelen, maar je mag geen piano kunnen spelen".

Het gaat nu hartstikke goed met Shenna, ze eet als een dijker en je kunt bijna geen piano meer spelen.
Ze is alleen wat onzeker. Mede doordat ze denkt dat ze heel wat is, maar aan de andere kant niet precies weet wat haar plek is.

Daarbij komt nog, dat we er achter zijn gekomen dat ze flinke staar heeft. Dit is natuurlijk ook iets wat niet makkelijk is voor haar. Hierdoor ziet ze niet alles en ze loopt dan ook wel eens ergens tegen aan. Het vreemde is dan wel, dat als er een hond op haar staart of zo staat, ze gelijk tekeer gaat. Maar als ze zelf ergens tegenaan loopt, hoor je haar niet.

Ook bij haar was het zo dat ze last had van haar maag, overgeven en zo.
Ze is, net als destijds bij Falco, gelijk over gegaan op barf. Tot op heden niet meer overgegeven en haar vacht wordt steeds mooier glanzender en zachter.

Ze was nl. heel erg dof en had heel hard en stug haar. Dit kwam mede doordat ze veel geborsteld werd. Een groenendaeler en een terveurense herder borstel je alleen als ze in de rui zijn en je merkt dat ze er last van hebben, als ze bijvoorbeeld veel bijten op een bepaalde plek omdat er een klit zit.
De vacht van deze honden zorgt er zelf voor dat de losse haren verwijderd worden.

Onze honden worden eigenlijk nooit geborsteld. En dan hoor je de mensen zeggen, "zo, die zien er mooi uit, zeker wel een hoop werk om ze zo mooi te borstelen?" Nou, nee dus. Als je ze niet borstelt, blijft de huid beter en de haren mooier.

Zo ook bij Shenna. Haar doffe haar is nu zacht en glanzend en ook haar tanden zijn weer wit, deze waren ook bruin met veel tandsteen net als bij Shadow het geval was. Door de andere voeding krijgen ook de tanden meer te verwerken, het kauwen op de botten en het scheuren van het vlees zorgen er voor dat de tanden beter schoon blijven en het tandsteen verdwijnt. En ze lust echt alles maakt niet uit wat je haar voorzet alle vlees en vis soorten gaan erin.

Zo zie je maar weer. Zo heb je er 1 en nu hebben we er 5.

We zijn intussen wel gestopt met het kijken op marktplaats. Het is wel genoeg zo.
Dat is natuurlijk niet de enige reden. We kunnen er soms zo verschrikkelijk kwaad om worden, waarom deze honden op marktplaats terecht komen.

Een belg is nou eenmaal een zeer gevoelige hond,maar deze hond wil wel alles voor je doen.
Zo ook nu staat er één op, een reu van 8 maanden. in de omschrijving staat ""Hij kan niet met de paarden overweg en wij werken de hele dag met paarden"" . Lees hier dus: wij zijn de hele dag druk met de paarden waardoor we geen tijd besteden aan de hond die op zijn beurt achter de paarden aan gaat om aandacht te krijgen.

Zo zie je dus, dat het niet aan de hond ligt, maar aan de baas.
De baas zit op het paard, dus de hond wil er achteraan.
De baas is bezig met het paard, dus de hond wil ook aandacht.

Dat de hond eigenlijk alleen maar wil spelen met het paard, is waarschijnlijk nog niet bij ze opgekomen.

Maar goed, dat gebeurd er dus als wij die advertentie's zien. En voor je het weet heb je er weer één bij. Dus voorlopig laten we het hier maar even bij.

 

Zo staan ze dus vaak te kijken, nu drie soms één en soms vijf.

Je weet tenslotte nooit of het eten klaar gemaakt wordt.

 

En als er dan vijf lopen, dan hou je de ramen echt niet meer schoon.

 

De volgende keer zal ik wat schrijven over het eten dat de honden krijgen.

Erik

Vervolg Falco.

Falco en Levi rennen de hele dag om de boerderij en door de tuin. Hij was echter gewend om zijn rondje te lopen op de stoep en te rennen op een grasveld.

Hij was drie dagen hier toen hij aan zijn voorpoten begon te likken. We dachten eerst dat het gewoon schoonhouden was, maar een dag later zagen we dat zijn voetzolen heel erg dun waren geworden.
Eerst de ene zalf geprobeerd, toen een andere, maar niks hielp. Hij likte het er iedere keer weer af.

We hebben toen schoenen voor hem besteld.

Nou, het zal mij benieuwen zei ik al.

Ik moet toegeven, hij heeft er heel goed op gelopen. In eerste instantie liep hij als een dressuur paard, zijn poten helemaal omhoog en mooie korte stappen.
Hij heeft deze ongeveer drie weken gedragen. In eerste instantie voor alle 4 zijn poten, maar dat was niks. Het ging ook in principe om zijn voorpoten. En na drie weken waren zijn voorpoten zover geheeld, dat hij weer op zijn "blote" voeten kon lopen.
Hij heeft ze daarna nog één keer een paar dagen aangehad en daarna niet meer.

 

Het is toch niet normaal mensen, dat ik op van die rare schoenen moet lopen.

 

Maar het staat me toch wel charmant

 

Zo is het net of ik bergschoenen aan heb, net als mijn baasje.

 

In het begin was het dus nog even wennen om met zijn schoenen aan te lopen, maar na een paar dagen rende hij weer net zo hard als zonder.

 

Dat de honden gek zijn op een lekkere verse bout, hebben we nu wel ondervonden. Ze weten niet hoe snel ze bij hun bak moeten komen, als ze klaar gezet worden. Het is natuurlijk ook lekker smullen.

 

 

 

 

 



Falco is verzot op al het lekkers en op de kluiven die hij krijgt.

 

 

De andere honden ook trouwens.

 

 

Kluifje voor Shadow.

 

Kluifje voor Nina.

 

Kluifje voor Levi.

 

En als jullie je afvragen wat er dat zoal in de voerbak zit.

Hier even een voorbeeldje.

 

 

Eieren, kippenekken en kippenrugstukken.

 

Voor meer foto's van Falco en de rest, verwijs ik jullie naar mijn fotoblog.

 

 

Erik

Falco dus.

Dit is Falco. 2jaar oud.

 

Hij is bij ons gekomen, omdat zijn vorige bazinnetje afgestudeerd was en nog geen werk had. Daarbij kwam nog dat ze eigenlijk ongewenst zwanger was en geen geld had om voor hem te zorgen. Verder had ze ook nog een kort lontje, iets wat, vooral bij een tervuerense herder, ongewenst is.

Falco was met 4 maanden bij haar gekomen. Haar moeder vond het wel leuk als ze gezelschap had op haar flatje en heeft Falco toen in Limburg opgehaald.
Falco is met 2 maanden bij de fokker vandaan naar mensen in Limburg gegaan. Zij vonden echter dat Falco niet aan hun "wensen" voldeed en wilden hem weer terug geven aan de fokker. De fokker had echter al genoeg honden en wilde de hond niet weer terug nemen van hun. Ze moesten het eerst maar even aankijken. Je doet z'n jonge hond toch niet zo maar weer weg? Een jaar daarvoor hadden ze ook al een pup van deze fokker terug gebracht, omdat hij niet beviel.
Zij hadden hem dus op marktplaats gezet en zijn vorige baasje heeft hem daar dus opgehaald.
Tot deze zomer.

Het was misschien wel voorbestemd.

Falco is namelijk familie van onze Sissi.
De oma van Falco, was de moeder van Sissi.

Zo zie je maar, hoe je het ook went of keert, Sissi zoekt ons steeds weer op.

Maar, Falco dus.

Het is een echte tervuerense reu. Hij is nieuwsgierig, maar tegelijk ook angstig. Dit moet je er zelf uit halen. Met Groenendaelers en tervuerense herders moet je nu eenmaal je best doen om hen voor je te winnen. Ze geven zich niet zomaar gewonnen.

Bij Falco is dit dus niet anders. Hij komt nieuw bij ons en weet niet wat hem te wachten staat en wat er van hem verlangd wordt.
Als het hem te druk wordt, denkt hij dat hij in moet grijpen. Dat is dus niet de bedoeling, maar ja, dat weet hij toch niet.

Dit heeft hij dus twee keer geprobeerd en daarna was het afgelopen. Wij hebben hem gelijk gecorrigeerd toen hij zijn "fout" maakte en hij wist gelijk waar hij stond in de roedel en wat er van hem verlangd wordt. Of in dit geval, wat er dus niet verlangd werd.

Hij is daarna nog maar 1 keer de "fout" in gegaan, dat was toen ik bezig was in het keukenkastje in de keuken en ik er weer uit kwam. Ik stond toen op zijn poot en hij hapte even in mijn kuit. Om aan te geven dat het zeer deed. Nou, hij was gelijk weg, want hij wist dat hij fout zat. Niet dat het zeer deed of zo, maar het is natuurlijk niet de bedoeling.

Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren. Ook als hond zijnde niet. Hij is daarna gelijk naar mij toe gekomen om zich te verontschuldigen, helemaal kwispelend tegen me aan gaan staan en met zijn  kop op mijn schoot. Dat is nou hoe het hoort te gaan. De balans vinden in de roedel.

Met Quintus gaat het ook hartstikke goed, in het begin was het nog een beetje aftasten en corrigeren, aan beide kanten. Maar uiteindelijk is het nu zo dat Quintus alles met hem kan doen en Falco ook steeds naar hem toe gaat om te spelen.
Vooral met de bal spelen, vind hij helemaal geweldig. Dan rent hij er achteraan en brengt hem weer bij je terug. Geweldig.

Met de andere honden gaat het ook heel goed, geen gerommel of geblaf. Ze zijn gewoon bij elkaar gegaan en hebben elkaar geaccepteerd.
Voor Nina was het wel even wennen, mede doordat Levi en Falco heel veel samen rennen en ravotten en dat deed Levi natuurlijk eerst met haar. Maar daar is ze nu intussen weer aan gewend.

Zoals ik in het vorige verhaal vertelde, zijn wij dus overgestapt op barf.
De dag dat Falco kwam, was ons verteld dat hij zeker 1 keer per dag deed overgeven. Meestal was het met veel gal. Dat kwam ons natuurlijk heel erg bekend voor, van Rebel en Sissi.
We hebben Falco daarom gelijk op barf gezet. Niet van, we zullen het even proberen hoe het gaat. Nee, gelijk "cold turkey" op barf.
Hij heeft de volgende dag nog 1 keer overgegeven en daarna, nooit meer.

Het is voor ons dus echt een enorme opluchting, dat het zo goed gaat met de honden sinds we overgestapt zijn op barf.

Het is natuurlijk niet altijd makkelijk om aan al je ingrediënten te komen. Je gaat eerst de slagers af om te vragen of ze soms ook slachtafval hebben en zo ja, of ze het ook verkopen? Dan kom je op internet natuurlijk ook van alles tegen, maar het is of heel duur of ver weg. We hebben intussen al een paar adressen gevonden voor "ons" vlees. We hebben een adres waar we de kip kunnen halen, we hebben een goede slager gevonden in de buurt, die het ook nog komt brengen. En we hebben ook nog een adres voor de prooi dieren.
We hebben ook speciaal voor de honden een vrieskist aangeschaft, om al het vlees kwijt te kunnen. Maar het geeft zo'n voldaan gevoel als je ze ziet eten, je ziet ze echt genieten.

We hebben ook nog een droogmachine aangeschaft. Hiermee kunnen we kippennekken en andere kleinere stukken vlees drogen en aan de honden geven als snack. In plaats van een hondenkoekje, hier zit natuurlijk weer graan in.

Het gaat nu heel goed met z'n allen bij elkaar. Ze weten wat ze aan elkaar hebben en weten wat wij van ze willen. De roedel is echt in harmonie. Als je de een roept, komen ze er meestal allemaal aan lopen. Je weet natuurlijk maar nooit, waarom die ene geroepen word, misschien wel voor wat lekkers.

Ik kreeg laatst ook nog een vraag van iemand, toen hij hoorde dat we rauw vlees gaven.
Worden ze daar niet agressief van? Bij ons was er vroeger een slager die zijn honden ook rauw vlees gaf en die honden waren altijd heel agressief.
Ik heb hem gerust gesteld, de honden worden daar niet agressief van. Als een hond agressief is komt dit meestal door de baas en niet door het eten. Als het de bedoeling is dat een hond het erf of je huis moet bewaken, is het natuurlijk wel een ander soort hond dan een hond die er is voor de gezelligheid.

Hoe het verder is gegaan met onze honden, vertel ik de volgende keer.

Barf dus.

Waarom zijn wij over gestapt op barf?

Zoals jullie hebben kunnen lezen, zijn Rebel en Sissi beide overleden aan maagkanker.

Uit onderzoek van Dr. Mandigers is gebleken, dat de maag van de groenendaelers en de tervuerese herders, uiterst gevoelig is voor granen.
De granen zorgen er in de maag voor dat er veel te veel maagzuur wordt aangemaakt waardoor er allerlei ontstekingen ontstaan wat bijvoorbeeld maagkanker als gevolg kan hebben.

Uit onderzoek is tevens gebleken dat in het gewone hondenvoer, ongeveer 70% granen verwerkt zit.

In de reclames, van bekende merken, laten ze ook zien hoe trots ze zijn dat er granen in zitten.
Dat de hondenmaag dit eigenlijk helemaal niet kan verteren, wordt niet verteld.

Nu zal je denken, graan is toch goed?

Nou, zelfs voor de mens is het niet goed. De ouderwetse granen (grassen) waren veel beter voor de mens, maar daar konden de boeren en ondernemers niet genoeg op verdienen. Te weinig opbrengst, dus te weinig "opbrengst" (pingping ).

Maar aan de moderne granen is genoeg te verdienen, dus die zijn "goed" voor ons.

In hondenvoer zit dit dus ook, plus nog ongeveer 4 tot 8% ruwe as. Kijk maar eens op de verpakking van het hondenvoer van je hond.

Wat is "ruwe as"?.
Ruwe as is niets anders dan de as van verbrande dieren. Al de koeien, varkens, kippen, noem maar op die dood gaan, worden afgevoerd en verbrand. Deze as wordt verwerkt door de diervoeders.

Kortom, het maakt niet uit wat het is, als we er maar geld aan kunnen verdienen.

Uit meerdere onderzoeken is ook gebleken, dat in hondenbrokken meestal minder dan 10% vlees zit verwerkt. Dus als je denkt dat je je hond vlees geeft, vergeet dat dan maar. Je hond krijgt wel een vol gevoel van de brokken, dit komt met name doordat er bietenpulp door het voer gaat. Weer iets wat ze niet kunnen verteren, maar waar ze wel weer lekker aan kunnen verdienen.

Dit wordt ook aan koeien voor geschoteld. Die krijgen er ook zo'n lekker voldaan gevoel van, maar voeding zit er niet in. Net als met mais. Dit kan een koe ook niet verteren, maar ze krijgen er wel een vol gevoel van.
Deze mais zit ook in sommige hondenvoeders. Wederom een product dat niet geschikt is voor de hond, wel voor de zakenmans portemonnee.

Als we dus gaan kijken, wat er allemaal in het voer van de hond zit. Zien we dus dat er een hoop in zit wat niet goed is voor de hond.

We zijn er zo langzamerhand vanuit gegaan dat de heren van de voedingsindustrie, of het nu voor de dieren is of voor de mensen, het beste met ons voor hebben.
Het is echter zo, dat ze het het beste met zichzelf voor hebben. Als ze er te weinig aan verdienen, gaan ze alternatieven zoeken, zodat ze er wel genoeg aan verdienen.

Ik heb het niet gemunt op de producenten van levensmiddelen of wat dan ook, maar ik heb het wel goed voor met mijn dieren. Hun wil ik een goede voeding geven en een gezond leven.
Dus als we daar dan een vracht vlees voor moeten kopen om ze gezond te laten leven, dan is dat maar zo.

Onze Shadow, was dof, maar glimt nu weer en is weer mooi zwart geworden. Haar tanden waren helemaal bruin geworden van de brokken en zijn nu weer zo goed als wit.

Bij Levi is het niet anders. Hij heeft een bek met tanden, daar is elke tandarts jaloers op. Zijn tandvlees en zijn tong zijn knal rood en zijn vacht is voller en zwarter dan begin dit jaar.

Bij Nina zijn haar haren veel zwarter terug gekomen, na het verharen. En haar tanden zijn ook veel witter en haar tandvlees veel rooier.

En dan is er nog Falco.

Falco?

Ja, Falco. Over Falco vertel ik de volgende keer.

BARF.

BARF? Wat? Kun je dat eten?

BARF is de afkorting voor “Bones and Raw Food” of “Biologically Appropriate Raw Food”. Het is een kreet die min of meer gelanceerd is door de Australische dierenarts Ian Billinghurst, schrijver van onder andere het boek “Give Your Dog a Bone”. In Nederland gebruiken wij de term BARF voor het zelf samenstellen van rauwe, verse voeding voor de hond. Zo voeren we onze honden met geschikte rauwe vleesbotten, rauw vlees, rauw orgaanvlees, rauwe gepureerde groentes, eventueel gezonde tafelrestjes en extra’s.

Het is helemaal weggeweest, maar begin jaren ’90 werd het zelf samenstellen van voeding voor de hond “opnieuw uitgevonden”. “Vroeger” maakte iedereen het hondenvoer zelf. Veel hondjes kregen louter tafelrestjes, maar ook toen maakte veel hondeneigenaren een complete studie van hondenvoeding. We zien dat bijvoorbeeld in bijzonder leuke en interessante oude boekjes van Prof. Dr. W.F. Donath (die later Donatin hielp ontwikkelen) en de boeken van Ir. Nic. Dhont. Commerciële voeding (in de vorm van brokjes en blikvoeding) deed nog niet zo gek lang geleden zijn intreden. Dat is pas een jaar of 70 geleden. Veel van de wat oudere hondenbezitters weten nog precies hoe het daarvoor ging en herinneren zich de stinkende lappen pens! Maar, langzaam schakelde vrijwel iedereen wel over op de commerciële voeding. Lekker schoon, lekker makkelijk en een fabrikant die nadenkt over de samenstelling. Commerciële voeding won dus zeer snel terrein! Toch zien we heel langzaam weer een (groeiend) aantal mensen terug gaan naar het zelf samenstellen van het voer. En dat is ook wel logisch, want het zelf samenstellen heeft ook een aantal voordelen. Allereerst beleeft de hond een ongekend groot plezier aan het eten van rauwe vleesbotjes, grote stukken vers vlees en lappen pens. Doordat de hond zijn tanden en kiezen goed moet gebruiken, blijven deze automatisch schoon. De ontlasting die de hond produceert stinkt niet en het zijn keurige kleine stevige hoopjes. Daarnaast bevat rauwe verse voeding van nature veel goed opneembare vitamines en mineralen en bevat het bovendien enzymen en goede bacteriën, die met koken of bewerken verloren gaan. Dus wanneer er op de juiste, verantwoorde wijze voer wordt samengesteld, is deze manier van voeren zeer gezond. Maar bovenal vinden de barfers het gewoon hartstikke leuk om zelf het eten van de hond te maken en precies te weten wat hun hond eet!

En iedereen kan het leren, het zelf samenstellen. Je moet wel weten wat je doet, wat je moet geven, waarom je het moet geven en hoe je het moet geven. Maar je hoeft geen raketgeleerde te zijn om het te kunnen leren.

Zelfsamengestelde voeding volgens de BARF methode bestaat uit 40% a 50% vleesbotten, 15% a 20% orgaanvlees (inclusief pens), 5% a 15% rauwe gepureerde groentes en de rest spiervlees, vis, zuivel, gezonde tafelrestjes en eventueel voedingssupplementen. Deze percentages hoef je niet iedere dag aan je hond te geven. Want bij BARF is het niet de bedoeling dat je iedere dag een complete maaltijd voorschotelt. Een wolf eet niet iedere dag compleet, een hond hoeft ook niet iedere dag compleet te eten. Wat belangrijk is, is dat de hond gedurende een of twee weken alle hierboven beschreven voedingsmiddelen in deze percentages binnen krijgt. Bij het zelf samenstellen is het wel belangrijk dat er voldoende afgewisseld wordt met vlees en diersoorten. Om alle vitamines en mineralen binnen te krijgen, is afwisseling essentieel en is het de bedoeling dat je tenminste 4 verschillende diersoorten aan je hond voert. Je moet daarbij denken aan bijvoorbeeld een combinatie van kip, rund, lam en vis. Of kip, rund, geit en eend. Meer diersoorten mag wel, minder is onverstandig. Alle vlees en diersoorten bevatten andere vitamines en mineralen en door een goede afwisseling aan te bieden, ben je verzekerd dat je hond van alles voldoende binnen krijgt.

Geschikte rauwe vleesbotten: als we praten over geschikte rauwe vleesbotten, dan moet je daarbij denken aan kippennekken en eendennekken voor de beginnende BARF hond. Daarna kunnen ook kippenvleugels, kippenkarkassen, parelhoenkarkassen, hele konijnen, konijnkarkassen, eendkarkassen etc. gegeven worden. Dat zijn de vleesbotten van de zogenaamde ‘kleinere prooidieren’. Veel mensen schrikken wanneer ze lezen dat barfers hun honden kippenbotjes geven. We hebben immers geleerd dat deze botjes scherp zijn, splinteren en het spijsverteringskanaal beschadigen. Dit is een misvatting. Kippenbotjes zijn ongekookt juist zacht en flexibel en worden goed verteerd. Gekookt zijn ze inderdaad gevaarlijk. Als de vleesbotjes van kleine dieren goed verteerd worden, dan kunnen vleesbotten zoals lamnekken, geitenribben en kalfswervels gegeven worden. De vleesbotten van de zogenaamde ‘grotere prooidieren’. Bouw het eten van botten langzaam op want de hond moet de gelegenheid krijgen om er aan te wennen.

Bij het eten van vleesbotten moeten de volgende punten in acht worden genomen:

• Allereerst worden er nooit gekookte botten gegeven! Gekookte botten veranderen van structuur, ze worden hard en gaan splinteren. Gekookte botten kunnen het gebit beschadigen, het spijsverteringskanaal beschadigen en bovendien verteerd gekookt bot heel slecht.
• Voer nooit vleesbotten tegelijkertijd met brokjes of blikvoeding. Door de koolhydraten die in brokjes en blikvoeding zitten, wordt het maagzuur minder zuur. En vleesbot heeft juist zuur maagzuur nodig om het bot goed te kunnen verteren.
• Voer geen kale botten (zonder vlees), zeker niet zonder daar een flink portie spiervlees of pens bij te geven.
• Voer geen botten van dragende delen zoals enkels en knieen en poten van ‘grote prooidieren’. Deze botten zijn echt te hard. Dragende delen van ‘kleine prooidieren’ kunnen wel weer aan de gevorderde barf-hond gegeven worden.
• Tenslotte, voer geen botten van grote oudere dieren. Deze zijn te hard, de botten verteren slecht en ze zijn derhalve ongeschikt. Er worden dus wel lamsbotten gevoerd maar geen schapenbotten. En wel kalfsbotten maar geen runderbotten.

Spiervlees: spiervlees is het vlees dat voor beweging van het dier heeft gezorgd. Kopvlees valt ook onder spiervlees. Maar ook stukken vlees die de slager ongeschikt vindt voor menselijke consumptie omdat er veel zenen of pezen in zitten: dat vlees is uitstekend geschikt voor de hond.

Orgaanvlees: orgaanvlees noemen we bij het zelf samenstellen al het vlees dat niet wordt gebruikt voor het voorbewegen van het lichaam en dus geen spiervlees is. Voorbeelden zijn hart, lever, nier, pens, hersenen, milt, etc. Een hond heeft een combinatie van diverse soorten orgaanvlees nodig. Dus voer niet alleen hart of alleen lever of alleen pens, maar voer gedurende de week zowel hart als lever als pens.

Groente: een hond is zelf niet in staat de celwanden van planten af te breken. En dus moeten we de celwanden kapot maken. Dit doen we door de groente rauw te pureren of door de groente te koken. De hond is beslist in staat om voedingsstoffen uit gepureerde of gekookte groente te halen en een klein percentage groente verhoogd de gezondheid. Het levert vetzuren, vitamines en mineralen, sporenelementen en chlorofyl. Voer geen prei en ui want deze zijn licht giftig voor de hond.

Vis: een hond is er bij gebaad om voedingsmiddelen binnen te krijgen die rijk zijn aan omega 3 vetzuren. De beste leverancier van omega 3 vetzuur is vette vis zoals zalm, makreel, sardientjes, haring, forel. Als de hond het lust, dan is een keer per week vette vis op het menu beslist aan te bevelen.

Gezonde tafelrestjes en extra’s: gezonde tafelrestjes mogen in kleine hoeveelheden aan de hond worden gegeven. Extraatjes zoals een paar rauwe eitjes per week, een schepje zuivel en rauwe nootjes of zaadjes (geen macademia’s, deze zijn giftig voor de hond!) zijn prima om in kleine hoeveelheden aan de hond te geven. Hij haalt daar weer extra voedingsstoffen uit.

Voedingssupplementen: het wel of niet geven van voedingssupplementen hangt af van de situatie en de individuele hond. Zo kan een hond die geen vette vis lust baadt hebben bij visolie capsules. En zo kan aan een hond met een verminderde weerstand tijdelijk vitamine C gegeven worden (je kunt een Dalmaat beter geen zure vitamines C geven (ascorbinezuur) omdat dit de aanmaak van uraatgruis kan veroorzaken). Maar hier zijn geen strikte wetten en regels voor. In principe bevat een goed afwisselend menu voldoende vitamine en mineralen en is het geven van voedingssupplementen niet noodzakelijk.

Noot: geef geen rauw varkensvlees aan de hond. Er is een (een zeer geringe) kans dat een hond besmet raakt met de ziekte van Aujeszky, Deze ziekte is absoluut dodelijk voor de hond en er is geen genezing mogelijk.

Wanneer je de voorgeschreven percentages voert, wanneer je een
uitgebreid pakket geeft van verschillende vleesbot, vlees, orgaanvleessoorten en groentesoorten voert: dan kan er gewoon niets mis gaan! En blijft je hond uitermate energiek en gezond.

Een grote angst die mensen hebben voor het zelf samenstellen van voeding is de calcium/fosfor verhouding. Maar dat is nou het mooie van het voeren van rauwe vleesbotten. Rauwe vleesbotten bevatten van nature de juiste calcium/fosfor verhouding. Zoals de natuur het bedoeld heeft. En zelfs wanneer je een grote hoeveelheid vleesbot zou voeren, zal de hond een teveel aan calcium (en dat geldt ook voor pups) eenvoudigweg uitscheiden via de ontlasting. Dat in tegenstelling tot alle andere onnatuurlijke calciumleveranciers.

Wanneer mensen zelf voeding voor de hond willen gaan maken doen ze er verstandig aan eerst wat boeken over het onderwerp te lezen of zich op het Internet te gaan verdiepen in het onderwerp BARF (op Internet is een schat aan informatie te vinden). Dit artikel alleen is niet voldoende om de overstap te maken. Ook moet de hond voorzichtig overgeschakeld worden van een steriele commerciële voeding naar BARF. En deze overschakeling moet met beleid uitgevoerd worden, want een hond die een levenlang steriele voeding heeft gegeten is niet in staat om direct allerlei vleesbotten te verteren.

Alle informatie over het voeren van BARF kun je vinden op het gratis Internet fora: http://www.barfplaats.nl. Je kunt er leren hoe je op verantwoorde wijze over kunt stappen naar zelf samengestelde voeding en je kunt er al je vragen stellen.

Dit verhaal heb ik van barfplaats afgehaald en is geschreven door Lizzy Plat-Coelers.

Met dit verhaal wil ik jullie laten zien wat wij onze honden sinds mei 2013 te eten geven.

Waarom dit zo belangrijk voor ons is, vertel ik jullie in het volgende verhaal.

Even oponthoud.

Het duurde even iets langer, maar de foto's van Levi staan er op.

Veel kijk plezier.

Shadow, Nina en Levi

Het gaat geweldig samen. Ze lopen bijna de hele dag buiten en weten van geen ophouden.

Levi was niet echt gesocialiseerd en wist ook de meeste commando's niet.
Maar hij heeft heel veel geleerd van Nina.

Nina is gewoon geweldig met Levi. Ze corrigeerde hem als hij iets niet goed doet en laat ook zien wat de bedoeling is als er iets gedaan moet worden.

Ze zijn bijna de hele dag in de speeltuin of op het weiland.

Op het weiland lopen ook de geiten, nou dan kun je zien dat het drijven er wel in zit. Binnen een poep en een scheet had Levi ze voor zich staan en kwam ze naar ons toe brengen.

Het is toch fantastisch om te zien hoe hij dat doet, net 9 maanden oud en als een volleerd drijver aan het werk. Gewoon prachtig.

Voor meer foto's verwijs ik je naar mijn foto blog.

En Toen? Ja, toen kwam Levi.

Dit is onze grote beer Levi.

 

 

 

 

 

Levi hebben we ook gevonden via internet. Zijn baasje had hem opgehaald in een asiel in België, toen hij 4 maanden oud was.

 

Volgens zijn fokker had hij hem na 4 maanden in het asiel afgegeven, omdat hij hem niet kon verkopen.

 

Maar volgens het asiel is hij bij de fokker weggehaald vanwege verwaarlozing. Hij zat helemaal onder de vlooien en was ondervoed. Dus de waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

 

Het baasje van Levi was een Terveurense herder gewend en was gelijk verliefd toen hij Levi zag.

 

Levi heeft een hele goed start gehad bij zijn baasje, maar zijn baasje was al 70 en dat brak hem op.

 

Hij was is de overtuiging dat hij goed voor Levi kon zorgen, maar een jonge reu kan zijn energie niet kwijt in een bejaardenwoning. Als zijn baasje met hem ging lopen, nam Levi regelmatig de benen en dan was het weer wachten tot hij terug kwam.

 

Zijn baasje vond dit te gevaarlijk worden en heeft met veel pijn en verdriet besloten om voor Levi een beter thuis te zoeken.

Na veel verzoeken en verwijten, heeft hij besloten dat Levi bij ons mocht komen. De voorwaarde was wel, dat hij Levi zelf wilde komen brengen. Iets wat wij niet wisten, maar wel heel erg waarderen. Zo kon zijn baasje zien waar hij terecht kwam, ook al had hij er goed gevoel over.

 

Op 9 april 2013 was het dan zover, Levi kwam. Wij waren in het weekend al wezen kijken en waren ook gelijk weg van hem. Volgens de beschrijving van het asiel in België kon Levi niet geplaatst worden bij andere honden, niet bij katten, en niet bij kinderen. En tevens moest hij een strenge baas krijgen.

 

Nou wij zijn dat weekend dus geweest, met Quintus. Dat was gelijk dikke mik. Lekker samen spelen in de achtertuin en constant elkaars aandacht vragen.

Dit had hij nog nooit gezien, bij zijn kleinkinderen wilde hij helemaal niet in de buurt komen.

Maar ja, Quintus is opgegroeid met dieren en weet dat hij respect moet hebben voor dieren.

 

Nou op 9 april was het dus zover. Levi kwam met zijn baasje en bij ons waren Shadow en Nina.

 

Levi kwam uit de auto, door het hek en toen stonden er twee honden voor zijn neus. Even snuffelen en het ijs was gebroken. Geen onvertogen woord gevallen. En even later liepen ze met z'n drieën over het weiland te struinen.

 

 

We houden zijn baasje nog steeds op de hoogte hoe het gaat met Levi, maar hij vind het nog steeds te moeilijk om weer een keer langs te komen. Iets wat wij volledig begrijpen en dus ook alle begrip voor hebben.

 

Hij heeft tenslotte voor een betere plek voor zijn vriend gekozen in het belang van Levi en niet in het belang van zichzelf. Wij zijn dan ook heel trots op hem dat wij voor zijn grote vriend mogen zorgen.

 

Levi is intussen de grootste vriend van Quintus en van de andere honden en van onze kat.

 

Hoe is het mogelijk dat een hond die zo verwaarloost is en zo aan zijn lot is overgelaten, toch zo lief is en zo'n goed karakter heeft.

 

 



 

Wat nu ???

En dan blijft Shadow alleen over.

Door al het verdriet en het gemis, kom je even op een punt dat je denkt ;" nu even niet ".

Het heeft dus even geduurd voor ons om de stap weer te nemen.

Op 21 januari  2013 ben ik geopereerd aan een hernia.

Als je dan plat moet liggen en Conny alles moet regelen en wel overal naar toe kan, komt er een moment dat het gaat knagen.

Op een gegeven moment keek Conny op marktplaats en zag daar een leuke hond op staan.
Dat was bij de stichting ALAS, maar ze stond er al een paar dagen op. Toch even geïnformeerd en via de mail gegevens ingevult.
Na het weekend gebeld en ja hoor, we konden haar ophalen. Ze waren zo bij dat we het ras kende en dat we een goede plek voor haar hadden waar ze lekker kon rennen.

Dus daar ging Conny samen met Quintus, naar de Betuwe, om Nina op te halen.

Nina komt uit een dodingsasiel in Spanje, woonde al even in Nederland, maar haar baasje was ook geopereerd aan een hernia waarbij het verkeerd was gegaan. Hij moest een jaar revalideren en zijn familie wilde niet voor haar zorgen. Dus kwam ze terug bij ALAS.

Het leek op de foto een tervuerense, maar we denken dat het een kruising is tussen een tervuerense en een mechelaar.

Het is een echte knuffelkont. Ze kruipt altijd zo dicht mogelijk tegen je aan om aandacht te krijgen.
Ook auto rijden vind ze helemaal te gek. Zodra de achterklep open gaat, zit ze er al in.

Met Shadow ging het ook gelijk goed, alleen hadden we verwacht dat zij wat actiever zou worden.
Dat was dus niet het geval. Ze kwam wel wat meer in beweging, maar niet zo als bij Rebel toen we Sissi erbij kregen.

Zo zie je maar, toch iedere keer weer vergelijken met vroeger.

Nina vind het helemaal geweldig hier, lekker rennen om de boerderij en op het weiland. Shadow uitdagen om mee te rennen. Soms lukt dat en soms ook niet. Maar meestal wel.

 

Je kunt niet alle honden van de wereld redden, maar wel de wereld van een hond.

Wijze woorden van ALAS.

 

 

Afscheid nemen bestaat niet.

Sissi Elisabeth van Flinn-I-Noor

 

22 februari 2000 / 8 mei 2010

Het is inmiddels al weer enkele jaren geleden dat we afscheid hebben moeten nemen van Sissi.

Ook zij is overleden aan maagkanker.
Ze heeft het gevecht tegen deze ziekte niet kunnen winnen.
Op het laatst was het alleen maar spugen en lopen en spugen en lopen. Iedere keer weer een paar stapjes vooruit en dan weer proberen over te geven. Ze had totaal geen voeding meer in zich en spuugde alleen maar gal. We hebben nog van alles geprobeerd, maar ze was gewoon te moe om nog door te gaan.

Het is een hele zware keuze om weer de dierenarts te moeten bellen, omdat het voor haar geen leven meer was. Dan denk je ook gelijk weer terug aan haar grote vriend die bijna hetzelfde mee maakte.

Shirley wist er al van en kwam gelijk deze kant op. Maar tijdens haar rit hier naar toe, had Sissi het al op gegeven.

Ze heeft in onze armen haar laatste adem uit geblazen.

We missen haar nog elke dag.

Zoals jullie zullen begrijpen, kunnen we ook van haar geen afscheid nemen.
Ze staat nu, samen met Rebel, ieder in hun eigen urn, op de kast.

Op de afscheidskaart van Sissi stond de tekst van Marco.

Afscheid nemen bestaat niet lieve Sis.

Slaap zacht.

 

Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
M'n lief je moet me geloven, al doet het pijn.

Ik wil dat je me los laat
en dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
zal ik er zijn

Kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam...en ik kom eraan

Zie...wat onzichtbaar is
Wat je gelooft is waar
Open je ogen maar en
dan zal ik bij je zijn
Alles wat jij moet doen
is mij op mijn woord geloven

Afscheid nemen bestaat niet

'k kom als de wind die je voelt en de regen!
Volg wat je doet als het licht van de maan!
zoek me in alles dan kom je me tegen!
Fluister mijn naam...en ik kom eraan!

Kijk in de lucht, kijk naar de zee!
Waar je ook zult lopen, ja ik loop met je mee!
Iedere stap en ieder moment...
waar je dan ook bent!

Wat je ook doet, waar je ook gaat...
wanneer je me nodig hebt...
fluister gewoon mijn naam...
en ik kom eraan!!!

Afscheid nemen bestaat niet...!