Een week later.

Het is nu bijna een week later en het gaat geweldig.

Alex is al helemaal om naar barf, hij kan niet wachten op het volgende maal.

Het was de eerste dag nog wel vreemd voor hem, maar nu weet hij er wel raad mee.

Max moet nog wel even wennen, maar eet wel gewoon mee nu. Het is alleen af en toe nog even onwennig.
Vandaag hadden ze allemaal een runderoor uit de droogkast en die pakte hij niet aan, maar toen de rest er allemaal lekker op lag te kluiven begon hij toch ook.

Hier Alex met zijn eerste barf maal.

En hier is Max me zijn kluif, kippendrumstick

Samen, bijna uit dezelfde bak.

Dat is nu wel anders, ze staan nu iets verder uit elkaar.

Hier Alex nog even met z'n kluif.

In de auto is ook geweldig, voorin achterin, maakt Max niet uit.

Samen met Nina in de auto is ook leuk.

Ik kijk stiekem even over de achterbank.

Verder gaat het goed met z'n allen in de roedel.
Ze gaan al gewoon hun gang binnen en buiten, hoewel Alex 's avonds wel het liefste in de keuken ligt.
Maar dit geldt ook voor Falco, dus ze liggen nu lekker met z'n 2en in de keuken.

Het zijn wel hele rustige honden, als je niet beter zou weten zou je denken dat ze er niet zijn.

Ja, en zo als Wim al een keer heeft gezegd;  "Wel vervelend hoor zoveel honden, je kunt niet eens je voeten kwijt!"

En zo is het eigenlijk ook. Ze zitten of lopen nooit in de weg. Ze nemen alleen een hoop plek in als ze bij je komen liggen.
Maar als dat alles is, vinden wij het goed.


Ook wij heten de heren van harte welkom.

Met andere woorden:

Welkom thuis Max en Alex.

Erik.