Mijn mooiste

Dit is Sissi, voluit Sissi Elisabeth van Flynn-I-Noor. Zij was mijn eerste Tervuerense en ik zal haar nooit vergeten. Zo mooi, zo trouw en zo lief.

Wie het leuk vind kan hier onze verhalen van onze honden volgen.

donderdag 31 oktober 2013

Alleen

En toen was Sissi alleen over.

Ze ging steeds weer kijken of ze hem kon vinden, komt hij zo weer thuis?

Nee scheet, hij is niet meer. Ze kwam steeds weer naar ons toe om te vragen waar hij was.

Wat moet je dan, als je de grote vriend van je meisje er niet meer is en je ziet dat ze eenzaam is?

Ik hoor jullie al denken, dat zal niet lang duren. Nee dat klopt, het duurde niet lang.

Een maand later hebben we Shadow op gehaald. Een groenendaeler teef, toen 10 weken oud.
Sissi vond het geweldig en voor ons was het een goede afleiding en goede beslissing bleek.

Sissi leefde helemaal weer op en kon lekker spelen met Shadow, iets wat ze de laatste tijd al niet meer kon doen met Rebel.

Je moet niet denken dat we over 1 nacht ijs zijn gegaan, we hebben er wel degelijk goed over na gedacht voordat we Shadow gehaald hebben. Rebel zullen we nooit vergeten, ik heb nog een brok in m'n keel als ik dit schrijf. Vooral Conny heeft het er heel moeilijk mee. Het was haar eerste hond en bij haar zitten de dieren net iets dieper onder haar vel. Zij heeft altijd moeite met een sterf geval onder de dieren. Maar dat hoort er nou eenmaal bij.

Shadow hebben we opgehaald in Kampen. Ze was een prachtige meid en heel erg open. Ze wilde heel graag aangehaald worden en was absoluut niet terughoudend. Iets wat bij Rebel wel het geval was.
Rebel was een echte "oude" groenendaeler. Schuw, afstand houden en als het hem niet aanstond grommen. Uitvallen heeft hij nooit gedaan.

Toen we in Kampen waren, moesten we nog een naam hebben. Ik had de naam eigenlijk al klaar, maar het lag er natuurlijk aan met welke letter hij moest beginnen. Nou dat kwam goed uit. Het was de s. Hebben we Sissi, Shadow en later ook nog een kat die Sneaky ging heten.


Dit is wel een foto van toen we al verhuisd waren. Op de achtergrond zie je Sissi staan. Zo konden ze uren samen rondstruinen op het weiland.

woensdag 30 oktober 2013

Toch nog gelukt.

Dit is de binnenkant van de kaart met de tekst die ik gevonden had en heel toepasselijk vond voor onze kanjer.

Het zal voor sommige mensen altijd vreemd blijven dat er mensen zijn die dit voor hun hond doen, maar het is bij ons eigenlijk zo dat we meer van dieren houden, dan van mensen.

Je hond blijft je altijd trouw, wat er ook is en wat er ook gebeurd. Daar kunnen een hoop mensen nog wat van leren.

Het afscheid.

Zoals jullie als hondenliefhebbers wel zullen weten, ( Ik ga er maar even van uit dat jullie dat zijn, zo niet, na het lezen van mijn verhalen misschien wel.) is het moeilijkste aan honden houden, het afscheid.

Zoals jullie hebben kunnen lezen is onze Rebel niet meer onder ons, maar we denken nog wel heel veel aan hem, zeker als je weer andere honden hebt. Je gaat toch altijd een beetje vergelijken en ziet dingen in andere honden die, in ons geval, Rebel ook deed.

Wij hebben een hele mooie tijd gehad met onze grote vent, maar op een gegeven moment komt toch het moment om afscheid te nemen. In ons geval moesten we afscheid nemen van onze grote vriend. Hij was te ziek om nog een enigszins waardig leven te leiden.

Het was namelijk zo, dat Rebel steeds vaker moest overgeven. Op het laatst was het eigenlijk alleen maar gal, eten wilde hij al bijna niet meer.Uit onderzoek was gebleken dat hij maagkanker had en dat er niets aan te doen was. Het gezwel was zo groot als een tennisbal en weghalen kon eigenlijk niet.

Dan sta je dus voor een beslissing die je niet wilt nemen, je wilt je grote vriend niet kwijt.
Maar ik ben toen gaan zoeken en vond de tekst die wij gebruikt hebben voor op zijn rouwkaart.

Jullie denken misschien "rouwkaart"?

Ja, dat hebben we van meer mensen gehoord. Ik denk dat er een heleboel mensen zijn die dit lezen, ja dat zou ik ook doen, maar in onze omgeving werd er toch wel vreemd opgekeken toen ze een kaart kregen.



Dit was de voorkant van de kaart.

 
Ik heb geprobeerd om ook de binnenkant van de kaart te uploaden, maar dat wil niet lukken.
Ik zal proberen of me dat later wel lukt.

Wij wisten dat we zouden gaan verhuizen en wilde Rebel niet begraven. We hebben besloten om hen te cremeren zodat hij daarna met ons mee kon naar zijn nieuwe "thuis".

Wij zijn verhuist naar Drenthe en hebben onze boerderij naar hem vernoemd. "De Rebelhoeve".
Hij zou het hier fantastisch hebben gevonden. Lekker rennen over het weiland achter zijn kleine maatje Sissi aan. Maar hij heeft het niet mee mogen maken.

We zijn anderhalf jaar later verhuist.

Aquarel Sissi en Rebel.

Dit aquarel hebben we op onze trouwdag gekregen van een vriendin van ons. En je mag het eigenlijk niet zeggen, maar als honden liefhebber is dit natuurlijk het mooiste wat je kunt krijgen.

Stamboom Sissi


Stamboom Rebel


dinsdag 29 oktober 2013

Het is allemaal begonnen met Rebel.

Rebel is geboren op 31-12-1991 bij Hilda en Wilco Versluis uit Ingen en overleden op 24-01-2004. Rebel was een groenendaeler reu en, zoals zijn naam zegt, een echte rebel.

Altijd op pad en op zoek naar een adres waar hij een koekje kon scoren.
Toen wij samen gingen wonen, werkten we allebei en Rebel was de hele dag thuis.

Na enkele jaren kreeg Conny een fiets ongelukje en kwam thuis te zitten. Nou, dat was wat.
Rebel had geen tijd om te slapen, want hij moest het vrouwtje in de gaten houden. Steeds maar mee lopen als ze naar de keuken ging en weer terug. En als ze dan ging zitten, lag hij met z’n rug naar haar toe en maar kreunen en steunen. Wat mot dat hier, ga toch werken of zo!

Na enige tijd vond zij het eigenlijk wel tijd worden om er een hond bij te nemen. Voorheen zeiden we altijd, Rebel is het gewend om alleen te zijn. Dat bleek ook wel aan zijn reactie. Als we het er dan over hadden om er een hond bij te nemen, zeiden andere altijd: “dan zit Rebel niet zo alleen”. Maar wij zeiden dan: “dan zitten er twee honden alleen”. Maar nu kon het dus wel, dus is Sissi er gekomen.

We zagen een advertentie staan in het plaatselijke krantje en zijn diezelfde dag nog wezen kijken.

Nou, meteen verkocht natuurlijk. Er waren er nog twee, een rode en een grijze. De grijze kwam meteen op mij af, dus Sissi had zelf al gekozen. Fiona zei dat ze ’s morgens net gechipt waren, dus we konden haar gelijk meenemen.



Dit is een aquarel van Rebel dat bij ons in de kamer hangt. Bij het volgende verhaal zal ik het hele aquarel laten zien.
 

Zo is de liefde voor deze Mooie Belgen dus ontstaan. Wat dit voor gevolgen heeft, schrijf ik de volgende keer.